CRITA (40) - MENCLEG - 2

Crita (40)
MENCLEG – 2 

(Trilaksito Saloedji)

Aku manthuk-manthuk karo mbatin, bapake ana ngendi?

’’Bapakipun sampun kapundhut tigang taun kapengker’’.
We lhah, batinku tumus. Kebeneran, dadi aku ora usah takon. Aku ngrungokake ngendikane karo nyamuk-nyamuk mangan gedhang goreng :
’’Darpaya menika anak ontang-anting. Piyambakipun remen saged tepang kaliyan Nak Barata. Sanjangipun : ‘Mas Barata kuwi apik lho Bu. Yen aku takon mesthi dikandhani’ - Nggih nyuwun tulung nggih Nak, ndherek titip Darpaya. Dipun sanjang-sanjangi manawi wonten klenta-klentunipun, wong lare menika isinan, awis-awis medal’’.
Wangsulanku : ’’Insya Allah, dalem estokaken Bu’’

Mulihku digawani pelem gadhung sakresek gedhe. Sadalan-dalan aku kelingan ngendikane ibune Darpaya. Pantes bae bocah kuwi gumantung menyang aku. Isinan, arang metu, dadi ‘kuper’.
Batinku : ‘’Wis bejane awak, diprecaya lan diangkat dadi ‘pembimbing’, malah wis entuk pituwas arupa pelem sakresek gedhe. Alhamdulillah’’.

Aku anak ragil, wong tuwaku panguripane samadya. Bapak lan ibu sering ngendikakake rasa syukur lan panuwune marang Gusti Allah, dene wis bisa ngentas putra-putrane. Bisa nyekolahake nganti lulus lan saiki sing loro wis bebrayan.
Sanajan masku mung lulus setingkat Akademi, nanging dheweke sregep lan pinter. Saiki nyambut gawe ing unit produksi sawijining BUMN. Nasibe apik, pangkat lan jabatane wis dhuwur.
Mbakyuku lulus setingkat sarjana mudha, wis makarya dadi guru. Banjur oleh kesempatan nerusake kuliah nganti lulus S1. Dene aku bisa mlebu universitas negeri nganti lulus S1.

Rong taun aku nyambut gawe, bapak ibu lan sedulur-sedulur mrayogakake supaya aku enggal omah-omah. Alasane merga wis duwe blanja lan pacar. Olehku kenal kenya kuwi ing kampus setaun sadurunge aku lulus. Sawise kenal rada raket, gelem tak jak nyang omahku, tak kenalake bapak lan ibuku. Rupane ibu nayogyani pilihanku. Sadurunge wong tuwa nglamar, dheweke tak critani yen aku anak ragil.

Tekan semono critaku ora tak terusake. Pekewuh arep njlentrehake manawa bapak ibuku ngunduri sepuh, apamaneh pagaweyanku manggon sakutha. Kersane bapak ibu, sawise omah-omah aku lan sisihanku supaya tetep manggon ing daleme.
(Tutuge 3/8)