CRITA (39) - MENCLEG - 1

Crita (39)

MENCLEG – 1 

(Trilaksito Saloedji)

Temu sepisanan nalika melu tes pagaweyan. Banjur kenalan, jenenge Darpaya. Umure sangisorku setaun luwih. Pawakane sedheng ora beda karo aku. Kulite kuning, praupane bagus. Katone bocah iki meneng. Sawise kuwi tangkepe nyang aku luwih akrab. Yen ana apa-apa takon aku dhisik.

Wiwitane aku rumangsa gumun. Bocah iki kok gumantung banget nyang aku. Nanging suwe-suwe tak pupus, apa tunane yen aku bisa nulung wong liya? Ndilalah sawise melu tes, aku lan dheweke lulus. Nalika entuk panggilan saka Pemda, dheweke kandha : 

’’Mas, sesuk bareng ya’’.  Aku mung manthuk nayogyani.

Esuke dheweke ngampiri nyang omahku. Menganggo sandhangan katon sarwa resik lan mantesi. Sepeda motore kopen. Tak kira dheweke seneng resikan lan tumata. Mulihe aku dijak nyang omahe dhisik, jare panen pelem. Nalika Darpaya mbukak lawang pager, ibune metu methukake. Tangkepe grapyak weruh tekaku. 

Ngendikane : ’’Mangga, mangga Nak,  pinarak’’.

Aku ditemoni Darpaya ing ruwang tamu kang amba, kanthi prabotan lan hiasan dhindhing kang apik. 

’’Omahmu gedhe banget’’, celathuku.

Wangsulane : ’’Hiya’’.

Ibune saka mburi mlebu ruwang tamu karo ngasta baki isi unjukan teh ing cangkir lan nyamikan. Nyelehne suguhan ing meja karo ngendika :

’’Mangga Nak dipun dhahar’’.   

’’Inggih Bu, matur nuwun’’

’’Nggih ngaten punika Nak, ing ngriki sepen. Sedinten-dinten namung kula kaliyan Darpaya menika’’.

Aku manthuk-manthuk karo mbatin, bapake ana ngendi?

(Tutuge 2/8)