IRAH - 11

IRAH - 11

CM/ J - I R A H - 11

(Trilaksito Saloedji)

’’Ya .......ngertiya dhewe .....’’, wangsulane saya nggladrah karo klecam-klecem. Liyane ngguyu, nggumun weruh wong kok jan ndableg tenan.

Kocapa esuke Kaelan ora bisa mlebu kantor. Ngathang-athang ing dipan. Jarene awake panas lan lara kabeh, diobahake sithik wae krasa lara banget. Ana sing celathu :

’’Mau bengi sadurunge kowe turu tak sawang awakmu sehat, kok bisa lara ngene iki critane piye ta Lan ?’’ Karo turon dheweke crita :

’’Bar gojegan mau bengi aku rak mlebu kamar. Lungguh ing kursi, maca majalah. Yen ora kleru aku maca crita cekak. Nyritakake sesambungan katresnan, antarane jalu lan wanita. Sing lanang

dicritakake rada cidra ing janji, diparani dening sing wadon. Antawacana kalorone muyeg banget, pokoke jan nengsemake. Aku krasa arip, klakepan. Ora krasa yen majalah sing tak waca ceblok saka tanganku. Weruh-weruh ing ngarepku ana wanodya enom ayu, pawakane kuning mrusuh, sandhangane putih, mesem ngujiwat. Nyedhaki aku, saka lambene kang mranani ati, kewetu tembunge manis :

’’ Mas, jare awake kesel, ayo tak pijeti.’’.

Rumangsaku aku ngranggeh wanita kuwi, jawaku arep tak rangkul. Nanging dikipatake karo kandha mesra :  ’’Ayo tak pijeti dhisik’’. Kaya bocah kang manut marang wong tuwane, aku murep ing dipan karo celathu : ’’Bar dipijeti, terus…?’’. Wangsulane kenes : ’’Sembarang’’. 

’’Sapa jenengmu ?’’, pitakonku.  Dheweke kandha yen jenenge ‘Irah’.  Tangan lumere wanodya iku mijeti saranduning badanku. Krasa kepenak, setengah liyer-liyer pikiran nakalku mbayangake ndah iba yen bar mijeti aku, wanodya iki banjur gelem tak keloni. Pijetane saya suwe saya antep, saya antep. Aku krasa kelaran. Aku jelih-jelih. Arep tangi ora bisa. Keprungu guyune kang renyah. Aku kelaran tenan, sambat-sambat. Guyune malih kaya wong kang ngece marga aku kelaran.

Guyune jan medeni......... Nalika aku noleh, wanodya ayu kang merak ati mau, malih rupa nggegirisi........ Ngguyu ngakak ......,  banjur ngilang .......’’.

(Tutuge 12/16)