KAWIYAK - 5

Crita (35)

KAWIYAK (5) 

(Trilaksito Saloedji)

Saupama bangsa alus, nganti saiki kok ora tau ngetoki.

Yen bangsa kasar kalebu apa, apa kewan, kewan apa ? 

Wayah wulan Ramadhan.

Ing sawijining dina wektu arep saur. Wong telu wis siap ing meja dhahar. Anak asuhku kang aran Sukir, durung katon metu saka kamare. Bocah iki leh turu kok kepati tenan. Mosok swara saka masjid kaya ngono bantere kok ora krungu.

Aku metu arep nggugah dheweke. Mripatku nyawang pekarangan mburi. Wit pelem loro katon remeng-remeng saka sunare lampu pojok kulon lan saka lampu panggonan korah-korah bala pecah.

Sanalika atiku mak tratab ......... weruh bleger ngregemeng gedhe ireng katon ing sawetane garasi. Dhuwure kaya wong kang lagi ndhodhok. Sawise mripatku kedhep, sesawangan mau sanalika, mak plas ............. musna. Aku siyak-siyak .................. mrinding sakojur badan.

Nalika saur, pikiranku tansah nyang sesawangan kang sakala ngilang mau. Apa manungsa kang niyat arep culika ? Apa bangsa alus kang niyat ngreridhu ? Aku ora nyritakake bab kuwi nyang istri apadene nyang anak-anakku. Kuwatir yen padha wedi.

Esuke kedadeyan mau bengi tak critakake nyang sopirku.

Wangsulane : ’’Pun kuwatos ngengingi keamanan ngriki Pak. Penjaga njagi rinten dalu’’. Batinku : ’’Hiya yen sing katon ndhodhok kuwi manungsa, lha yen bangsa alus ? Apa ya sing alus-alus dadi  urusane penjaga keamanan ?’’ 

Nate  aku mulih saka pabrik meh jam sanga bengi. Mlaku bae, jalaran cedhak banget.

Sawise nutup lawang pager, aku nyawang mbulan kang ngintip saka suwalike mendhung.

Sunare ora bisa madhangi marcapada.

(Tutuge 6/8)