KAWIYAK - 4

Crita (34)

KAWIYAK (4) 

(Trilaksito Saloedji)

Aku lan sisihanku kaget. Dheweke njerit : ’’Mas….!’’

Dhadha dheg-dhegan nitir. Sirah mengkorog, siyak-siyak. Saliyane kaget uga ana rasa wedi.  Asale swara saka ndhuwur kamar. Istriku sanalika ngrangkul rapet. Anakku njenggirat kaget. Mripate isih kriyip-kriyip mencolot saka dhipane, nubruk aku lan ibune.

’’Aku wedi’’, celathune anakku.

Nalika rasa wedi durung ilang, swara-swara mau musna sakala. Sawise kuwi swasana sepi,  sing keprungu swarane walang lan jangkrik, disenggaki swarane iberan wengi. Arep turu maneh angel, mripat mung kelop-kelop, nyawang plafon seng..

Aku jengkel nyang andhahanku, yen ngelingi sabene nate celathu :

’’Aman-aman wae kok Pak. Sing manggon sadurunge ora tau crita bab kuwi’’.

Aku kumudu-kudu ngelehake. Ananging bareng tak pikir jero, apa ora malah ngisin-isinake awakku dhewe yen tak critakake. Nelakake manawa awakku jirih lan cengeng.

Liya dina aku crita nyang sopirku, manawa ing wayah bengi ana swara dhog-dhog lan gludhug-gludhug banter banget. Ngeget-geti wong turu.

Celathune : ’’Paling niku swantene kucing uber-uberan ’’.

Yen nilik swarane banter lan abot, ora kira nek kucing. Rumangsaku kucing kuwi titahe Gusti Allah kang crewet, yen dhong uber-uberan mesthi nywara ngaong-ngaong..

Nalika istriku takon nyang pembantu, dheweke ora ngerti ngenani swara-swara kuwi.

Semono uga tukang kebun kang ora tau ngerti kahanan omahku ing wayah bengi.

Aku lan istriku tansah mikir lan golek sisik melik. Sakjane sing tansah ngeget-geti, agawe dhadha ndhrodog lan siyak-siyak kuwi apa. Yen upama makhluk kalebu kang kasar apa alus.

Saupama bangsa alus, nganti saiki kok ora tau ngetoki.

Yen bangsa kasar kalebu apa, apa kewan, kewan apa ? 

(Tutuge 5/8)