IRAH - 12

CM/ J -  I R A H - 12

(Trilaksito Saloedji)

Guyune jan medeni......... Nalika aku noleh, wanodya ayu kang merak ati mau, malih rupa nggegirisi........ Ngguyu ngakak ......,  banjur ngilang .......’’.

*

Sarampunge critane Mas Gadhi, swasana ruwang instalasi malih sepi. Kira-kira kabeh nyoba ngenam pikirane dhewe-dhewe.

Nuli keprungu Pak Maruta, masinis wis rada sepuh, ngendika : ’’Wis padha krungu critane Pak Doding ?’’ Kabeh omong yen durung.

Banjur pawongan kang sawatara taun maneh arep pensiun kuwi crita :

’’Ing wulan Januari taune aku lali, ana mutasi gedhen-gedhen. Pabrik kene nampa pindhahan karyawan cacahe papat. Sadurunge oleh omah dhines, padha ngineb ana pasanggrahan. Ing antarane wong papat mau, sing siji jenenge Pak Doding. Pawakane gedhe kiyeng, sipate  rada kemaki. Yen omong-omongan ora gelem diungkuli apamaneh yen dipaido.  Dheweke ora patiya

disenengi wong sa-pasanggrahan, amarga ora gelem nguwongake uwong. Krungu crita yen pasanggrahan kene kuwi angker, dheweke ora percaya.

Karo ndegeg lan nebah dhadhane, dheweke sumbar ing ngarepe kanca-kancane :

’’Endi ana dhemit wani mencungul ing pasanggrahan kang padhang iki. Ora-orane nek Doding tinggal glanggang colong playu yen mung ngadhepi bangsane bekasakan omahan ngene ae’’. Liyane meneng. Ora ana sing wani nyaruwe.

Esuke, para karyawan kang nginep ing pasanggrahan mudhun nyang kamar makan arep sarapan. Sawise kuwi terus budhal makarya. Durung nganti tekan undhak-undhakan ngisor dhewe, kabeh padha kaget. Meruhi  ana wong gedhe dhuwur ngglethak ing jobin kapernah sikilane undhak-undhakan.

Weruh sing ngglethak Pak Doding, kabeh padha geger. Ibu kang ngurus pasanggrahan mireng swara rame-rame, enggal tindak nyang ngarep ditutake pelayan pesanggrahan.

(Tutuge 13/16)